غم آقا

توجه به این نکته که امروزه بیشتر متعلمان عادت به پیگیری منشأ کلام را از دست داده‌اند و معلمان نیز بی‌آنکه احساس نیاز به طرح مبانی برای متعلمان نمایند، در کلاس‌های درس، آموخته‌هایی بی‌پایه و بی‌بنیادی را در اختیار آنان قرار می‌دهند. به گونه‌ای که پس از چندی در همه مسائل فردی و اجتماعی آنها روشی و آرائی وارد می‌شود که به حقیقت نسبتی با باورهای موروثی و حتی دینی آنان ندارد.این امر از آنجا ناشی شده است که تصور می‌کنند که شیوه‌های عرضه شده و آراء آموخته شده چونان ظرفی بی‌مظروف‌اند و فراگیری آنها می‌تواند براحتی مظروف مطلوب آنها را در خود جای دهد و نتایج مطلوب به بار آورد. این سوءتفاهم بزرگ خود موجب زمین گیر شدن مسلمین و حتی دیگر اقوام شرقی در برابر غرب بوده و فرهنگ آنها را در فرهنگ و تمدن بشری مغرب زمینی مستحیل ساخته است.مراجعه‌ای ساده و سطحی به کلاس‌های درس علوم تربیتی، اقتصاد، جامعه‌شناسی و … ما را به این نکته واقف می‌کند که:دانش‌آموختگان این‌گونه رشته‌های تحصیلی کتابچه‌ها و حافظه خویش را انباشته از آراء و روش‌هایی می‌نمایند که از میان آراء پژوهشگران، نویسندگان و محققان غیرایرانی، غیر مسلمان و غربی اخذ شده‌اند. بدون آن‌که کوچک‌ترین پرسشی از ماهیت و ذات حاکم بر این آراء و روش‌ها داشته باشند. البته، بر دانش‌آموختگان حرجی نیست. زیرا، کلیه مطالب در مجموعه‌ای بدون تعریف از مبانی و منابع فکری عرضه شده‌اند که در آن مجموعه توجهی به ماهیت انسان، نسبت میان او و مبدأ هستی و میزان نزدیکی روش‌ها با مبانی و مبادی اعتقادی به عمل نیامده است.و چون بی‌توجهی به پرسش‌های جدی و بنیادین، عادت معتاد زمان است؛ دیگر همگان ضرورت طرح پرسش از مبادی مناسبات و معاملات را به فراموشی سپرده و با مراجعه به مشهور غم آقا...

حکمت حوادث و تصوّر اینکه قومی سرگردان و منتشر با حدّاقل جمعیّت در مقایسه با همه اقوام و بدون داشتن قلمروی خاکی و منزلت اجتماعی، در سر سودای دست‌یابی به سروری بر جمیع اقوام و ملل در ابعاد جهانی داشته باشد، سخت به نظر می‌آید؛ امّا سودا و صبر و سنّت، در خود امکان بالقوّه لازم برای دست‌یابی به هر چیز را در عالم، امکان پذیر می‌کند.حکمت حوادث همه از را می توان در راستای سنت های الهی تعریف کرد . سنّت‌های الهی، قوانین ثابت و لایتغیّری هستند که در همه ساحات و صحنه‌های حیات پیدا و ناپیدا، جاری و ساری‌اند. از دانی‌ترین ساحت، یعنی حیات فیزیکی تا عالی‌ترین ساحات، قوانین اساسی تکوینی یا تشریعی پوشیده، بر همه مناسبات و بر همه اقوام در طول تاریخ، حکم می‌رانند.این قاعده به این می‌ماند که به موجودی صاحب عقل و اختیار، انبساط دست داده باشند تا در میدانی پر از امکان‌های مختلف، از مسیر سعی و تلاش، امکانی را مطابق کشش نفسانی یا پیشنهاد ربّانی برگزیند.خداوند متعال، پاداش و کیفرهایی را برای هریک از انتخاب‌ها وضع و ضمن ارائه طریق حق، از مسیر ارسال انبیاء و انزال کتب، راه دست‌یابی به سعادت و نیکبختی دنیوی و اخروی را بر بشر نمایانده است.این انسان است که با وجود همه امکانات تعریف شده، با اختیار و انبساط دست اعطایی خداوند متعال، کوشش خود را مصروف یکی از دو مسیر حق یا باطل می‌سازد و سرانجام، آثار و تبعات وضعی دنیوی و اخروی هر یک از انتخاب‌ها را هم تجربه می‌کند.«وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُری‏ آمَنُوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَیْهِمْ بَرَکاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ وَ لکِنْ کَذَّبُوا فَأَخَذْناهُمْ بِما کانُوا یَکْسِبُون‏؛ ۱و اگر اهل شهرها و آبادی‌ها ایمان می‌آوردند و تقوا پیشه می‌کردند، به طور قطع برک غم آقا...